وبعد ترقب كبير و خاص باعلان الفائز بنوبل فى الكيمياء خصوصا من المصريين و
دا بسبب وجود العالم المصرى الدكتور " شريف الصفتى " ضمن قائمة المرشحين
للحصول على الجايزة السنة دى , جت النتيجة مخيبة لأمال المصريين ... كالعادة :/ .
و فاز بنوبل فى الكيمياء السنة دى ثلاث علماء هم :
" مارتن كاربلوس – مايكل ليفيت – أرييه وارشيل " .
المهم ان لجنة نوبل اختارت التلات علماء دول بسبب دورهم الرائد فى عالم
المحاكاة الحاسوبية اللى طبعا ادتنا فرصة افضل ان احنا نفهم التفاعلات الكيميائية
المعقدة و اللى بنشوفها فى تطبيقات و مظاهر كتير بتحصل حوالينا زى مثلا التمثيل
الضوئى , الاحتراق أو حتى صناعة أدوية
جديدة ^_^
المميز فى الاسلوب اللى اتبعوه عشان يطوروا نظام المحاكاة دا هو انهم قدروا
يطبقوا الفيزياء الكلاسيكية و الفيزياء الكمّية " الاتنين :O " على محاكاة التفاعلات اللى بتحصل (Y) , يعنى تبسيطا للموضوع استخدموا الفيزيا الكمية
للقيام بحسابات على مستوى الذرة او الالكترونات اللى هى الحاجات اللى بتحتاج قوة
حاسوبية عالية , و استخدموا الفيزيا الكلاسيكية بقى فى التفاعلات بين الجزيئات
المعقدة ككل J
يعنى بعد كدا معدناش محتاجين نعمل التجارب فى المعمل , لأ أبسلوتلى , احنا
ممكن نعملها فى الفضاء الالكترونى "Cyber space"يعنى نعملها ع الكمبيوتر ولا معامل بقى ولا وجع
دماغ :D
طبعا المزج بين الفيزيا الكلاسيكية و الكمية دا يعتبر انجاز لانه هيسمح
للكمبيوتر انه يقدملنا المحاكاة بالتفصيل و بدقة اكبر ^_^
وكمثال توضيحى كمان لو احنا عندنا بروتين عايزين نفهم دوره بالظبط و كيفية
التفاعلات اللى بتحصل معاه كل اللى احنا محتاجينه زى ما صرح العالم " أرييه
وارشل " ان احنا ندخل شكل البروتين على الكمبيوتر و هينتهى بينا الوضع لفهم
نظام عمل البروتين و فهم التفاعلات اللى حصلت ليه و طبعا دا هيبقى انجاز كبير
خصوصا فى مجال صناعة الأدوية J
بداية الفكرة دى كانت فى السبعينيات فى القرن اللى فات و بدأ العالمين
" كاربلاس و وارشيل " فى تطوير محاكاة حاسوبية لجزىء موجود فى شبكية
العين اسمه " ريتينال " و بالرغم من انهم مزجوا بين الفيزيا الكمية و
الكلاسيكية بس للأسف المحاكاة اشتغلت على الجزيئات المتناظرة انعكاسيا بس L , و جه بعد شوية سنين كدا العالم التالت "
ليفيت " و بدأ " ليفيت و وارشيل " يشتغلوا مع بعض و عدوا كل
العقبات اللى قدامهم و نجحوا اخيرا فى تطوير برنامج يسمح للفيزيا الكمية و
الكلاسيكية انهم يشتغلوا مع بعض و يحاكوا اى نوع من الجزيئات ^_^
طبعا المحاكاة دى واقعية جدا لدرجة انها بتتنبأ بناتج التجارب و كمان بكل
دقة . طبعا
المحاكاة دى ساعدت زى ما قلت فوق فى تطبيقات كتير زى التمثيل الضوئى اللى هو
التحويل الكيميائى لثانى أكسيد
الكربوهيدرات فى وجود الطاقة الشمسية فقط
, فهم التفاعلات دى هيخلينا عندنا قدرة انتاج طاقة نظيفة و متوفرة فى كل الاوقات
^_^
و يبقى ابداع العلوم مستمرا J
كتابة : سعد لطفى
